Örorkubætur

                            Örorkubætur.

 

Örlög fólks eru mismunandi,  margir hafa fulla starfsgetu fram á efri ár á meðan aðrir missa starfsorkuna á besta aldri og verða háðir því opinbera þegar kemur að lífeyri eða framfærslu.  Örorkubætur á mánuði eru 180.000-200.000 og er bótaþegum ætlað að nota þessa upphæð til framfærslu í heilan mánuð.  Að auki geta þeir sem hafa starfsþrek unnið fyrir 109.000 á mánuði án þess að bætur frá tryggingastofnun skerðist.  Það eru alls ekki allir sem eru í aðstöðu til að vinna og hafa eingöngu bæturnar sér til framfærslu.  Það eru ekki bara öryrkjar sem eru háðir bótum,  eldri borgarar fá sömu bætur frá ríkinu og öryrkjar.  Réttur framangreinds hóps til lífeyris frá lífeyrissjóðum er oft lítill og bætur frá tryggingastofnun skerðast við að fá bætur að einhverju marki frá lífeyrissjóðum.Lágmarkslaun hjá vinnandi stéttum í landinu eru í kringum 200.000 eða svipað og bætur frá tryggingastofnun.  Lífeyrisþegar eru oft á dýrum lyfjum og er þeim ætlað að bæta lyfjakostnaði við aðra framfærslu fyrir framangreinda upphæð á lífeyri á mánuði.  Það eru þúsundir einstaklinga hér á landi sem eru neyddir til að lifa á lífeyri og lágmarkslaunum á mánuði.  Þessar lágtekjustéttir eru t.d. fiskvinnslufólk sem skapa miklar gjaldeyristekjur.  þetta er stór hópur að fólki sem er notaður sem vinnuþrælar fyrir kvótakónganna.  Þetta er hópur af fólki sem þrælar í áliðnaði og eru þrælar auðhringa úti í heimi.  þetta er fólk sem vinnur í ferðaþjónustunni á þrælalaunum við að búa til milljarða fyrir þjóðarbúið.  Þetta er fólkið eða vinnuþrælarnir sem skapa mestar þjóðartekjur og heldur uppi velferðarþjóðfélaginu.  Það tekur hver ríkisstjórnin við af annarri sem sýnir þau klókindi að fá verkalýðsfélögin til samstarfs um að viðhalda skammarlegri láglaunastefnu.  Verkalýðsfélögin eru óðum að breytast úr því  að vera baráttusamtök launafólks í að vera hagsmunasamtök fyrir yfirvöld og auðvaldið til að viðhalda láglaunastefnu.  Láglaunahóparnir skapa gríðarlegar tekjur en kökunni er rangt skipt vegna samvinnu verkalýðsforistunnar við yfirvöld og auðvaldið.  Lífeyrisþegar og láglaunafólk búa við mikið andlegt álag sem fylgir því að ná aldrei endum saman fjárhagslega.  Það hefur mikil áhrif á geðheilsuna að búa við stöðuga fátækt og vera þar af leiðandi stillt upp í útjaðri samfélagsins.  Fátækt fólk getur ekki leyft sér að vera virkir þátttakendur í samfélaginu því það kostar allt pening.  Það er lítið talað um hættuna fyrir geðheilsuna að búa við langvarandi fátækt,  margir skammast sín fyrir fátæktina og reyna að fela bágbornar aðstæður sínar.  Það er markvisst verið að brjóta niður andlega þúsundir öryrkja, aldraða og lágtekjufólk með láglaunastefnu verkalýðsforystunnar, yfirvalda og auðvaldsins.  það á enginn hópur að vera undir 300.000 á mánuði ef við viljum standa undir nafni sem velferðarsamfélag.  Það gengur ekki lengur að halda þúsundum einstaklinga í fátækragildru þegar nægur peningur er til skiptanna ef kökunni væri rétt skipt.