Öryrkjar og launakjör

Kjarabarátta margra stétta stendur yfir þessar vikurnar, mikil tregða er hjá hinu opinbera til að hækka laun ríflega eins og þörf er á.  Svo mikil er tregðan að margar stéttir sjá sig knúnar til að beita verkfallsvopninu sem er neyðarréttur til að knýja á um betri kjör.  Það er alltaf neyðarréttur hinna vinnandi stétta að beita verkfallsréttinum í kjarabaráttu.  Það er ljóst að það opinbera ætlar að halda áfram að láta láglauna og millistéttina bera allan kostnaðin við endurreisnina eftir hrunið.  Láglauna og millistéttin voru látnar taka á sig miklar byrgðar við hrunið og það er ljóst að þessum stéttum er einnig ætlað að bera þungar byrgðar vegna endurreisnarinnar.   Öryrkjar og aldraðir eru ekki í aðstöðu til að beita verkfallsvopni,  þeirra launakjör og framfærsla er algerlega háð ákvörðun yfirvalda hverju sinni, þessar stéttir eiga allt sitt undir ,,velvilja" yfirvalda komið.  Tryggingabætur og lífeyri eru hámark 200.000 sem er skammarlega lágt og engan vegin í samræmi við þá framfærslu sem er reiknuð til að einstaklingar geti lifað sómasamlegu lífi.  Mér skilst að bætur og lífeyri eigi að fylgja launaþróun og eigi að miðast við lægstu laun sem skv. nýjustu samningum eiga að vera að lágmarki 300.000 innan þriggja ára. Það sem vekur mesta furðu er að öryrkjar og aldraðir borga skatta af þessum skammarlega lágu bótum.  Með þessum lágu bótum er verið að halda öryrkjum og öldruðum í fátækragildru á meðan topparnir í samfélaginu skammta sér háar tekjur.  Það eru vissulega til peningur til að hækka bætur svo viðunnandi sé, peningarnir renna bara til útvaldra en ekki bótaþega.  Það má búast við að það verði erfitt að sækja til yfirvalda hækkun á bótum ef tekið er mið af hve illa gengur að semja í kjarabaráttu opinberra stétta.  Hagsmunasamtök öryrkja og aldraðra þurfa sannarlega núna að taka á honum stóra sínum og sjá til þess að hækkun á bótum fylgi núna í kjölfarið á kjarasamningum svo þessir hópar sitji ekki eftir enn eina ferðina.