Opinber umræða um geðsjúkdóma

Um nokkurrra mánaða skeið er ég búin að skrifa opinberlega vikulega á netinu um ýmsar hliðar geðrænna vandamála, í bland við að segja frá eigin reynslu og hef ég einnig gagnrýnt úrelt kerfi.  Hvers vegna er ég að hafa fyrir þessu og í leiðinni opinbera sjálfa mig sem var ekki alltaf auðvelt í byrjun?.  Svarið er að mér finnst sú skylda hvíla á mér að segja frá og nýta reynslu mína mér og öðrum til góðs.  Einnig hef ég þörf fyrir að koma á framfæri kynningu á skelfilega gamaldags og úreltu kerfi sem hluti af geðsviði er.  Það vantar einnig að opna umræðuna uppá gátt þegar kemur að andlegum veikindum því þetta er falin heimur og mikill fjöldi einstaklinga er inni í skápnum vegna fordóma.  Það eru hvorki færri né fleiri en 15- 20.000 manns sem t.d. þjást af þunglyndi í okkar fámenna samfélagi.  Þá er eftir að telja alla sem þjást af t.d. félagsfælni, geðhvörfum, kvíða, áráttu-og þráhyggjuröskun, geðklofa og fleiri einkennum.  Það er lítill hluti sem leitar eftir aðstoð stærsti hlutin er í felum, það er ljóst að geðsjúkdómar snerta með einum eða öðrum hætti flesta ef ekki alla í okkar fámenna samfélagi.  Það felst í því mikill ávinningur að opna umræðuna og ræða opinskátt um geðræn vandamál.  Það eru skelfilegir fordómar í gangi þegar kemur að andlegum veikindum, það eina sem virkar til að vinna á fordómum er að opna umræðuna og vera með þennan málaflokk reglulega í sviðsljósinu.  Það er mikil og góð vinna unnin á bak við tjöldin í þessum málaflokki en það vantar að fjölmiðlar sinni málefninu betur, þessi mál hafa verið svolítið í sviðsljósinu að undanförnu og er það frekar óvenjuleg staða en því ber að fagna.  Yfirvöld þurfa að gera sér betur grein fyrir þeim gífurlega sparnaði sem felst í að eyða fordómum og opna umræðuna,  það myndi borga sig fyrir ríkiskassann að leggja reglulega pening í kynninggar átak um geðsjúkdóma.  Eftir því sem málið er betur kynnt þá minnka fordómar og fleiri koma út úr skápnum og leita eftir aðstoð,  þetta þýðir að fleiri verða virkari og líður betur sem aftur fækkar þá bótaþegum og sparar háar fjárhæðir.  Einstaklingum með geðræn vandamá sem eru tilbúnir að ræða opinskátt um reynslu sína fer fjölgandi, þetta er jákvæð þróun sem hefur áhrif til góðs og er hvatning til fólks um að koma út úr skápnum ef svo má að orði komast.  Það er margt vitlausara en að hvetja frjáls félagasamtök sem koma að málefnu geðsjúkra til að taka saman höndum, koma á ráðstefnu og í kjölfarið herferð í þeim tilgangi að ná til þeirra sem eru með vanlíðan sína í felum.  Þetta myndi örugglega vera hvatning til einhverra til að taka fyrsta skrefið í átt að leita eftir aðstoð.  Vissulega eru frjáls félagasamtök ötul í baráttunni em það vantar meiri fjármuni inn í málaflokkinn til að halda umræðunni opinni allan ársins hring.  Það vantar að yfirvöld átti sig á því að það eru tugir þúsunda íslendinga sem eiga við einhvers konar vandamál að glíma og flestir að þeim eru í felum með vanlíðan sína sem er skelfileg tilhugsun.  Það vantar að unnið sé að forvörnum og einnig sárvantar umboðsmann sjúklinga, meiri peningur er lykilorðið þegar kemur að geðsjúkdómum.