Sjálfræðissviptir greiða lögráðamönnum

Í lögræðislögunum er getið um greiðslur sjálfræðissviptra einstaklinga til lögráðamanns, sjálfræðissviptum einstaklingum eru skipaðir lögráðamenn sem er oft lögfræðingur og ef sá sjálfræðissvipti þarf að hafa samband við lögráðamanninn þá ber sá svipta að greiða allt að 15.000 krónur fyrir klukkustundar viðtal við lögráðamanninn.  Sá svipti borgar einnig fullt gjald skv. gjaldskrá lögfræðinga ef hann hringir í lögráðamanninn.  Í lögræðislögunum segir að lögráðamaðurinn geti sótt um að ríkið greiði kostnað ef fjárhagur þess svipta er bágborin en það er ekkert skilgreint í lögunum hvað telst bágborin fjárhagur.  Sjálfræðissviptur einstaklingur velur sjaldan sjálfur að vera sviptur grundvallarmannréttindum, honum er stillt upp hann á ekkert val.  Það getur hæglega komið upp sú staða að sá svipti þarf nauðsynlega að hafa samband við lögráðamanninn en þá þarf sá svipti að borga fyrir það dýrum dómum.  það er fásinna að sviptur einstaklingur sem er neyddur í þá stöðu skuli þurfa að borga fyrir að tala við lögráðamanninn.  Mér finnst ekki hægt að svipta einstakling fyrst réttindum og neyða hann síðan til að borga dýrum dómum ef hann þarf t.d. að leita sér upplýsinga vegna sviptingarinnar.  Að sjálfsögðu á sviptur einstaklingur að geta sér að kostnaðarlausu haft samband við lögráðamann sinn, honum er stillt upp við vegg geng vilja sínum og á ekki að þurfa að bera dýran kostnað vegna þess.  Að ætla þeim svipta að bera kostnað við að hafa samband við lögráðamann sinn, er örugg leið til að tryggja að ekkert samband verði á milli lögráðamanns og þess svipta.  Með þessum fáranleik er verið að tryggja að sá svipti sé í lausu lofti og geti eða vilji ekki vera í sambandi við lögráðamann sinn þótt hann þurfi kannski nauðsynlega að kanna rétt sinn og skyldur.  Með þessu fyrirkomulagi sem er algerlega út úr korti er verið að tryggja að lögráðamannakerfi virkar engan veginn eins og því er ætlað að virka, það missir algerlega gildi sitt með því að ætla þeim svipta að borga dýrum dómum úr eigin vasa.  Það sem meira er þeim svipta er ekki gerð grein fyrir því í upphafi að honum beri að borga fyrir samskipti við rándýran lögráðamann sinn.  Það er einnig fásinna að í lögunum er ekkert skilgreint hvað telst bágborin fjárhagur svo fólk viti hverjir eiga rétt á að ríkið greiði kostnað við lögráðamanninn.  Þessi lög um lögráðmenn eru illa ígrunduð og hafa ekkert gildi fyrir marga sjálfræðissvipta einstaklinga.  Það eru aðrir en einstaklingurinn sem taka ákvörðum um að það sé þörf fyrir lögráðamenn þess vegna er ekki hægt að ætla einstaklingnum að bera kostnaðin. lögin eru meingölluð þegar kemur að framangreindum þætti um lögráðamenn og er nauðsynlegt að breyta þeim ef þau eiga að ná tilgangi sínum með lögráðamann sem fylgist með einstaklingnum.  Til hvers að skipa lögráðamann þegar einstaklingarnir vilja ekki vera í sambandi við hann vegna þess hve það er dýrt.