Ofbeldi á geðdeild

Í   s.l. viku fór ég á fyrirlestur sem bar yfirskriftina  ,,ofbeldi á geðdeild´´   fyrirlesarinn er verkefnastjóri á geðdeildinni við Hringbraut.  En fyrst vil ég ræða upplýsingar frá fundarstjóra,  þar kom fram að 7.5% ofbeldisglæpa má rekja til einstaklinga sem eiga við geðraskanir að stríða.  Þessar tölulegu staðreyndir staðfesta að fólk með geðraskanir er lítið meira ofbeldishneigt en aðrir hópar eða einstaklingar í samfélaginu.  Þetta staðfestist í þeirri tölfræðilegu staðreynd að 25% einstaklinga eiga við geðraskanir að stríða á hverjum tíma.  Það er líka athyglisvert að allir fara í gegnum sálræn erfiðleikatímabil um ævina.  Það liggur ljóst fyrir hverjir eru alvarlega veikir, en það er oft huglægt þegar um vægari tilfelli er að ræða.  Þá vaknar spurning um hvort starfsfólk á geðdeild beiti ólíkum aðferðum við sjúklinganna á deildunum.  Svarið er ekki afdráttarlaust já eins og það ætti að vera, það veit ég af reynslu.  Það má vera að vinnubrögðin hafi breyst eftir að nýja bráðageðdeildin tók til starfa.  En fyrirlesarinn sagði frá tölfræðilegum staðreyndum um ofbeldi á geðdeild.  Lang oftast eru það fáir og sömu einstaklingarnir sem hafa tilhneiingu til ofbeldis hegðunar. Langflestir sjúklingar sýna aldrei af sér ofbeldisfulla hegðun svo óróleikinn stafat af sömu og fáu einstaklingunum.  Það er mikilvægt að hafa þetta í huga því vanþekking á málefninu magnar upp ranghugmyndir og fordóma í garð einstaklinga með geðraskanir.  Fyrirlesarinn talaði einnig um varnarteymi sem er starfandi á geðdeildinni, hlutverk þess er að bregðast við þegar sjúklingur sýnir af sér ofbeldi. Það er þörf fyrir varnarteymi en það er mjög vand með farið að meta hvenær er þörf fyrir varnarteymið.  Það kom fram að eftir að nýja bráðageðdeildin tók til starfa er mun minni þörf fyrir varnarteymið,  Hvers vegna?.  Svarið er augljóst, það eru nútímalegri vinnubrögð viðhöfð á nýju bráðageðdeildinni    og árangursríkari.  Þessi nýju vinnubrögð felast í að gefa sjúklingum meiri tíma, setjast niður með fólkinu, tala við það og virða það eins og manneskjur.  Þessi nútímalegu vinnubrögð vantar á eldri deildarnar, það er ástæðan fyrir því að það er núna minni þörf fyrir varnarteymi eftir að bráðageðdeildin tók til starfa.  Það vakti athygli mína að fyrirlesarinn talaði um gamla daga fyrir árið 2008 á geðsviðinu, það eru hlutir sem koma á óvart enn í dag.  Eins og hvers vegna eru sprautur og lyf ennþá svona ríkjandi þáttur í meðferð enn í dag?  Hvers vegna eru sálfræðingar ekki fleiri að vinna á geðdeild með virka atferlismeðferð í gangi? Það er viðurkennd og árangursrík aðferð og oft varanlegri en skammt´malausnin sem felst oft í lyfjameðferð.  Með lyfjum er verið að sláá afleiðingar en með atferlismeðferð er verið að taka á rótum vandans eða orsökum.  Hvers vegna er sumt starfsfólk á geðdeild enn í dag í hvítum sloppum í stað þess að vera með nafnspjald.  Hvers vegna fær fólk inni á geðdeild ekki að velja að milli atferlismeðferðar og lyfjameðferðar?.  Ég er mjög undrandi á hve starfið er á margan hátt á eftir tímanum á gömlu deildunum, nýja bráðageðdeildinn virðist viðhafa nútímalegri vinnubrögð.