Sjálfræðissviptingar og lögráðamenn.

Um miðjan maí birtist frétt á stöð 2 sem fjallaði um ábyrgð og skyldur lögráðamanna.  Þegar ég hef verið svipt sjálfræði þá hafa lögfræðingar verið skipaðir lögráðamenn mínir.  Það er skemmst frá því að segja að lögráðamaður hefur aldrei haft samband við mig en ég hef einu sinni hringt í lögráðamann.  Samkvæmt minni reynslu þá hafa lögráðamenn engu hlutverki að gegna en þiggja sjálfsagt einhverja greiðslu fyrir hlutverkið.  Þessi dæmi um að skipa sjálfræðissviptum einstaklingum lögráðamenn sem gegna nákvæmlega engu hlutverki, er enn eitt dæmið um hve margt er ómarkvisst og handahófskennt þegar kemur að málefnum fólks sem hefur verið nauðungarvistað og sjálfræðisvipt.  Það er ljóst að það þarf að endurskoða allt er við kemur lögráðamönnum.  Enn og aftur velti ég fyrir mér hlutverki geðlækna þegar kemur að ábyrgðum og skyldum lögráðamanna.  Geðlæknar eru sú stétt sem hefur með sjálfræðissvipta einstaklinga að gera.  Maður veltir óneitanlega fyrir sér hvar fagfélag geðlækna er statt þegar kemur að málefnum sjálfræðissviptra einstaklinga.  Það er einnig tilefni til að gagnrýna harðlega afstöðu yfirvalda þegar kemur að málefnum þeirra sem hafa verið sviptir sjálfræði.  Ábyrgðar og afskiptaleysi er einkennandi fyrir málefnið og þróun til framfara er sáralítil.  Framangreindir aðilar þ.e. geðlæknar og yfirvöld taka á sjálfræðissviptum einstaklingum eins og stórglæpamönnum.  Láta lögreglu í fullum skrúða handtaka einstaklinginn og geðlæknar fara með hann fyrir dómstóla og fá einstaklinganna dæmda.  Þetta er hrikalega gróf meðferð og gífurlega mikið andlegt álag og streita fylgir í kjölfarið til langs tíma.  Í framhaldinu eru skipaðir lögráðamenn sem hafa nákvæmlega engu hlutverki að gegna,  ég tala af reynslu.  Staðan er skelfilega slæm og gamaldags og það sætir mikilli furðu að staðan skuli vera svona ófagleg, gróf og ómanneskjuleg í okkar velferðarsamfélagi í dag.  Þetta lögráðamannakerfi er tilgangslaust með öllu eins og það er í dag, en er samt í takt við allar þær brotalamir sem sjálfræðissviptir einstaklingar búa við.  Virðingarleysið er algert sem felst í orðunum ,,sjálfræðissviptur ,,  og  ,,lögráðamaður,, .  Þessi tvö orð undirstrika víðtækan réttindamissi og hafa slæm áhrif á einstaklinganna.  Það er skelfileg tilfinning og ólýsanlegt álag að vera sviptur rétti til að ráða sér sjálfur og lifa sem ábyrgur fullorðin einstaklingur.  Það er ekki bara sjálfsagt réttlætismál að farið verði ofan í saumanna á öllu ferlinu er tengist sjálfræðissviptingu.  Heldur er það nauðsynlegt mannréttindamál fyri stóran hóp af fólki að öllu ferlinu verði breytt og þá hugað að virðingu, reisn og mannréttindum viðkomandi.  Bæði geðlæknar og yfirvöld verða að fara að sýna meiri virðingu og horfast í augu við miklar brotalamir í öllu er viðkemur sjálfræðissviptingu.  Aðgát skal höfð í nærveru sálar.